ابراهیم هاشمی عکاس ایرانی است که در سال ۱۳۱۱ در آبادان متولد شد. وی دیپلم خود را از دبیرستان رازی آبادان در سال ۱۳۲۹ اخذ نمود.
هاشمی در سال ۱۳۳۰ در واحد تعمیرات پالایشگاه آبادان مشغول به انجام وظیفه شد و پس از چند سال که از اشتغالش گذشت به منظور ارائه و انتقال دانش و تجربیات به جوانان و کارآموزان، به دانشکده نفت آبادان منتقل شد و در سال ۱۳۶۴ پس از ۳۴ سال انجام وظیفه در شرکت نفت با عنوان کارمند ارشد پالایش بازنشسته شد.
نکته جالب و حائز اهمیت در مورد ابراهیم هاشمی آنجاست که در تمام این سال ها به سبب علاقه به فن و هنر عکاسی توانسته بود تبحر بسیاری در این رشته بدست آورد و کلیه کلاس های آموزشی این فن و هنر را تا سطوح تخصصی در شهرهای تهران و آبادان پشت سر بگذارد. در حقیقت ابراهیم از اواخر دهه بیست عکاسی را آغاز نمود و این هنر را مشتاقانه دنبال کرد تا جایی که به اتفاق همکاران شرکت نفتی اش در سال ۱۳۳۷ توانست یکی از موسسین انجمن عکاسی آبادان شود و به عنوان اولین دبیر ایرانی در این انجمن فعالیت کند.
وی در عکاسی به گرایش مستند اجتماعی، طبیعت و فرم گرایی علاقمند بود و عکاسی با فیلم سیاه و سفید و دوربین قطع متوسط را بر دیگر انواع آن ترجیح می داد. همچنین طی سه سال از راه مکاتبه به تحصیل در انستیتو عکاسی نیویورکِ ایالات متحده پرداخت و پس از به پایان رساندن این دوره ها موفق به اخذ گواهی نامه شد.
در همان زمان توانست ترجمه کتاب سرآغاز عکاسی در ایران ۱۳۶۸ نوشته دانا استاین را به پایان برساند. از جمله افتخارات عکاسی وی علاوه بر ترجمه کتب عکاسی، کسب مقام نخست در اولین نمایشگاه بزرگ سالانه موزه هنرهای معاصر تهران در سال ۱۳۶۶ است.
عکس های هاشمی در مسابقات و نمایشگاه های داخلی و خارجی متعددی به نمایش درآمد که از جمله آنها می توان به نمایشگاه آساهی شیمبون در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۳، انجمن عکاسی سلطنتی انگلستان، نمایشگاه بین المللی عکاسی سنگاپور، کویت و سریلانکا اشاره کرد.
هاشمی سال ها با مجله عکس از راه ترجمه و یا نوشتن نقد های تخصصی همکاری داشت. وی برای تاسیس انجمن عکاسان ایران نیز تلاش های وافری کرد و شاگردان زیادی را نیز در زمان حیات خود پرورش داد.
در خبرگزاری مهر طی مصاحبه ای با افشین شاهرودی، از ابراهیم هاشمی اینگونه یاد شده است:
“…سال ۶۳ بود که از کارگران کوره پزخانه های جنوب شرقی تهران عکاسی می کردم و هر بار عکس هایم را به او نشان می دادم، استقبال نمی‌کرد تا این که بالاخره بعد از مطالعه و دیدن یک کتاب عکس، باز هم از کارگران عکاسی کردم و نشانش دادم، این بار از من پرسید که اخیراً عکس های چه کسی را دیده ای؟ گفتم کودلکا. لبخندی زد و گفت: تولدت مبارک!»
این ها را افشین شاهرودی از خاطراتش با ابراهیم هاشمی می گوید. همان که نقش معلم و دوست را برایش داشته و به اعتقاد او اولین گام های راه اندازی یک انجمن عکاسی فراگیر را در تهران برداشت اما هیچ کس با او همراهی نکرد و امروز که این انجمن راه اندازی شده است، یادی از تلاش های او نمی شود…”
ابراهیم هاشمی پس از سالها تلاش هنرمندانه در راه عکاسی ایران در سال ۱۳۷۳ چشم از جهان فرو بست.
عکاس و مترجم ایرانی. به عکاسی از مردم، طبیعت، و فُرم ها تمایل داشت، و بیشتر با فیلم سیاه وسفید و دوربین قطع متوسط کار می کرد. در دانشکدۀ نفت آبادان مهندسی خواند. عکاسی را از اواخر دهۀ ۱۳۲۰ش آغاز کرد، لیکن از ۱۳۳۷ با تأسیسِ «انجمن عکاسی آبادان» ـ که از مؤسسان آن بود ـ فعالیت جدی در عکاسی را آغاز کرد، و مدتی در انگلستان در کلاس های عکاسی شرکت داشت. کتاب سرآغاز عکاسی در ایران (۱۳۶۸ش) اثر دانا استاین را ترجمه کرد. از ۱۳۶۰ در پی تاسیس «انجمن عکاسی ایران» بود. در اولین نمایشگاه بزرگ سالانۀ عکس موزۀ هنرهای معاصر تهران (۱۳۶۶ش) در شاخۀ عکاسی اجتماعی مقام اول را کسب کرد. عکس هایش در مسابقه ها و نمایشگاه هایی همچون آساهی شیمبون (۱۹۷۰ و ۱۹۷۳)، انجمن عکاسی سلطنتی انگلستان، نمایشگاه بین المللی عکاسی سنگاپور، کویت، و سریلانکا به نمایش درآمده اند.
